غسول الجسم بالبابايا والفواكه الحمراء

اسرار النباتات

نام علمی : Carica papaya

منشاء اصلی این درخت به درستی معلوم نیست . ولی تصور می شود که در جزایر ملوک Molouque واقع در اقیانوسیه باشد . امروزه به علت توسعه ای که از نظر پراکندگی پیدا نموده ، به حالت نیمه وحشی در هند، جزایر موریس، چین، جزایر آنتیل، هائیتی، برزیل، کلمبیا و در بسیاری از نواحی آمریکای جنوبی یافت می شود.

این گیاه در ایران نمی روید ولی در بعضی از نواحی جنوب ایران مانند میناب و چابهار پرورش می یابد .

نام محلی آن در جنوب ایران ” درخت خربزه ” است .

مشخصات گیاه:

پاپایا درختی دو پایه، به ارتفاع 6 متر و دارای سرعت نمو زیاد است. ریشه سفید رنگ، ترد، معطر و ساقه ی استوانه ای شکل و عاری از شاخه بندی دارد . پوست تنه آن نسبتاً ضخیم به رنگ مایل به سبز و پوشیده از یک قشر نازک خاکستری است . میوه آن بزرگ ، به طول 30 سانتی متر و به قطر 8 تا 10 سانتیمتر است و پس از رسیدن به رنگ زرد و نارنجی در می آیند . تکثیر این درخت به سهولت و با کاشتن دانه صورت می گیرد .

ترکیبات گیاه :

از این درخت دو ماده دارویی با ارزش به نامهای پاپائین و کارپائین بدست می آیند . پاپائین از شیرابه میوه و کارپایین که یک آلکالوئید است از دانه و مخصوصاً برگ بدست می آید .

خواص درمانی:

• نرم کننده پوست
• مسکن
• خلط آور
• رفع کم خونی
• رفع سوء هاضمه

منابع:

• امید بیگی ، رضا ، رهیافتهای تولید و فرآوری گیاهان دارویی
• زرگری ، علی ، گیاهان دارویی
• میرحیدر ، حسین ، معارف گیاهی